یکی از تلخ‌ترین تجربه‌های زندگی هر انسانی، بحران رد شدن بعد از مصاحبه‌ی کاری است. وقتی که کلیشه‌ای‌ترین ایمیل دنیا در مورد عدم هماهنگی آن موقعیت شعلی با توانایی خودتان می‌بینید، می‌خواهید سر به تن آن فرد نباشد. یا در شرایط بدتر، اگر تا هفته‌ها و ماه‌ها هیچ پاسخی از آن شرکت بابت نتیجه‌ی مصاحبه دریافت نکنید، می‌خواهید برای همیشه آن شرکت را تحریم کنید. اما این‌ها همه احساسات غلیظ و کنترل نشده‌ی هر انسان است. در این مقاله می‌خواهم بگویم که این احساسات باید چگونه مهار شوند. و در نهایت چطور این شکست را به فرصتی برای رشد و یادگیری خود تبدیل کنیم.
من سُهی شیرازی هستم. دلیلی که این موضوع را برای بررسی انتخاب کردم، این است که شخصا از موضوع بحران رد شدن در مصاحبه، آسیب دیده‌ام. اما با مطالعه و مشورت و سعی و خطا توانسته‌ام راهی مطمئن و درست برای برون‌رفت از این چالش برای خود پیدا کنم. همراهم بمانید.
امیدوار باشیم ، اما انتظار نداشته باشیم
مهم‌ترین مسئولیت انسان‌ها برای رسیدن به هدف خود، خوش‌بین بودن است. باید امیدوار باشیم تا حتی در بین هزاران متقاضی، تنها فرد پذیرفته باشیم. این امید سبب می‌شود که گفتارمان در روز مصاحبه همراه با انرژی و مثبت‌اندیشی باشد.
امیدوار بمانیم.
اما این که قبل از اعلام نتیجه، خود را برنده‌ی این آزمون بدانیم، به روحیه و اعتماد به نفس خود ضربه‌ی بزرگی زده‌ایم. چرا؟ چون اگر فرد برنده در این استخدام نباشیم، بحران رد شدن برای‌مان عمیق‌تر و طولانی‌تر می‌شود.
چرا باید بحران رد شدن را بدون هیچ عذری بپذیریم؟
شاید این خیال در ذهن خیلی‌هایمان عبور کند که در زمان بحران رد شدن، باید آن اتفاق را به کل فراموش کنیم. یا باید با مستی (به معنای سرگرمی شدید با هر کار و هر وسیله‌ای) کاری کنیم که خودمان را نبازیم. اما آیا این‌ها راه‌حل‌های دائمی و موثر هستند؟
اولین راهبرد، مواجهه با شکست است.
مسلما جواب منفی است. چون اگر ما خودمان را با کاری دیگر مشغول کنیم، نهایتا می‌توانیم چند روزی از آن مشکل فاصله بگیریم. اما آن مسئله هنوز بدون هیچ تغییری سرجای خود باقی مانده و انتظار ما را می‌کشد.
بهترین برخورد در مقابل بحران رد شدن، مواجه شدن با تمام تلخی‌ها و سختی‌های آن است.
بهترین برخورد ما در مقابل بحران رد شدن، مواجه شدن با تمام تلخی‌ها و سختی‌های آن است. باید به خودمان یاد دهیم که زندگی جدای از فرازهای جذاب، فرودهای دردناک و محتومی دارد. نباید تمام کاسه‌ها و کوزه‌ها را بدون هیچ دلیل منطقی، بر سر تصمیم‌گیرنده‌ی مصاحبه بیندازیم. نباید دیگران را مذمت کنیم و خودمان را صاحب حق بدانیم. اگر بخواهیم با این فرمان پیش برویم، این اطمینان را می‌دهم که مدت زمان زیادی در باتلاق مشکلات، گرفتار خواهیم شد؛ بدون آن که هیچ درسی از این اتفاق گرفته باشیم.
جرات لازم برای رشد پیدا کنیم
باور کنیم که اکثر پیشرفت‌ها، از دل مسیرهای سخت و تاریک می‌گذرند. اگر می‌خواهیم تبدیل به فرد بهتری در محیط کار شویم. یا اگر دنبال نقطه‌ی عطفی در مسیر شغلی خود هستیم، باید از تک تک اشتباهات و کمبودهایمان پل بسازیم.
از خودمان بپرسیم که اگر برای فلان موقعیت شغلی، نیاز به مهارت جدید داریم، آن مهارت چیست؟ آیا کمبود مهارت، دلیل اصلی بحران رد شدن ما بوده؟ آیا رزومه و گفتار ما مطابق با نیازهای شرکت بوده؟ یا صرفا مونولوگ‌های حفظ شده را به کارفرمایان تحویل داده‌ایم؟ برای گرفتن یک موقعیت شغلی، رزومه‌‌ی قوی و تجربه‌ی کاری ارزشمند، کافی است؟ یا آن‌که باید با یک فردی در آن شرکت، رابطه‌ی سالم ایجاد کنیم تا شانس موفقیت‌مان را بیشتر کنیم؟
اگر فکر می‌کنید خودتان قدرت کافی برای خودارزیابی و تصحیح برخوردهای اشتباه‌تان در مصاحبه را دارید، صدای خودتان را در روز مصاحبه ضبط کنید. بارها و بارها آن گفتمان را بشنوید و جزیی‌ترین قسمت‌ها را پیرایش و آرایش کنید.
باور کنیم که اکثر پیشرفت‌ها، از دل مسیرهای سخت و تاریک می‌گذرند.
اما اگر فکر می‌کنید در ارائه‌ی بازخورد سازنده به خودتان، مشکل دارید، صادقانه و خالصانه از کارفرما بخواهید تا به شما فیدبک دهد. این موضوع فقط در شرکت‌های آمریکایی و اروپایی اتفاق نمی‌افتد. بعضا شرکت‌های حرفه‌ای و انسان‌های باوجدان در ایران پیدا می‌شوند که حاضرند به شما کمک کنند.
در زمان بحران رد شدن ، خودمان را ببخشیم
زمانی‌هایی در زندگی شخصی‌مان وجود دارد که در حال کار کردن روی توانایی‌ها و مهارت‌های خود هستیم. اگر درست در همین شرایط به مصاحبه‌ی کاری برویم، احتمال ایجاد بحران رد شدن بسیار بالا خواهد رفت. چون آن تسلطی که کارفرما از ما انتظار دارد را نداریم. یا هنوز تمام نقاط ضعف خود را برطرف نکرده‌ایم. برای همین توصیه می‌کنم که در زمان رشد و یادگیری، به سراغ مصاحبه‌ی کاری نروید.
زیاد خودمان را ببخشیم
اما در بعضی از شرایط، دلیل رد شدن‌مان در مصاحبه‌ی شغلی هیچ ارتباطی به ما ندارد. گاهی کارفرما از استخدام، منصرف می‌شود. یا در برخی مواقع، کارفرما نمی‌خواهد فردی با توانایی‌های زیاد (Senior Position) استخدام کند. بنابراین نباید به خودمان سخت بگیریم و با بمباران انتقادات، به خودمان آسیب بزنیم.
باید خودمان را ببخشیم و این اتفاقات را بخشی از زندگی درست خود بدانیم.