روستای افجه ، دشت هویج – قسمت دوم
در قسمت اول معرفی روستای افجه، با آب و هوا و فرهنگ این روستای کوچک آشنا شدیم. در این قسمت می‌خواهم شما را با معروف‌ترین قسمت افجه یعنی دشت هویج آشنا کنم. جایی که سبب شده تا افجه، مقصدی بی‌نظیر برای کوه‌نوردان شود. علاوه بر این در این مقاله کمی در مورد لهجه‌ی شیرین افجه‌ای می‌گویم. و امکانات این روستا را با هم مرور می‌کنیم. من سُهی شیرازی هستم. با قسمت دوم معرفی روستای افجه همراهم بمانید.
راهنمای صعود به دشت هویج
اگر خیابان بنه رود در افجه را تا انتها به سمت شمال حرکت کنید، به سرآسیاب می‌رسید. آنجا غیر از رودخانه‌‌ی اصلی روستا، زمانی محلی برای آسیاب گندم بوده. اما اکنون فقط نامی از آسیاب گندم از آنجا باقی مانده.
در مرکز محله‌ی سرآسیاب افجه، ساختمان کوچکی به نام «خانه کوهنورد» در سال ۱۳۹۸ تاسیس شده. این ساختمان نه برای کمک رسانی به کوه‌نوردان، بلکه برای گرفتن پول از ماشین‌های پارک شده به وجود آمده. از زمانی که کوه‌نوردان زیادی به افجه آمدند، اهالی روستا و شورای روستای افجه تصمیم گرفتند از این طریق، درآمدزایی کنند. سوالی که پیش می‌آید این است که در ازای چه خدمات و امکاناتی قرار است افجه‌ای‌ها پول دریافت کنند؟ تا الآن فقط به خاطر فضای پارک ایجاد شده برای ماشین‌ها، خدمت‌رسانی می‌کنند. ممکن است در آینده، خدماتی برای کوه‌نوردان و گردشگران اضافه کنند.
اگر زمان کافی دارید،توصیه می‌کنم پنج‌شنبه‌‌ها و جمعه‌ها برای کوهنوردی به افجه نیایید. چون در این دو روز، افجه شلوغ است. و هم هزینه‌ی پارکینگ از شما گرفته شود.
مسیر کوهنوردی به دشت هویج
مسیر کوهنوردی در افجه از سرآسیاب شروع می‌شود. اولین جاده‌ی کوهنوردی، گیاه‌چال یا گرچال نام دارد. مسیری پاکوب و خاکی با شیب نسبتا زیاد. هر چه به کوه‌پیمایی در این مسیر ادامه دهید، شیب جاده ملایم‌تر می‌شود. و سبزی و خرمی هم بیشتر به چشم می‌خورد.
در مسیر دشت هویج، به درختان زیادی از گردو و گیلاس برخورد خواهید کرد که بر زیبایی طبیعت افزوده. البته تمام این درختان و زمین‌های آنجا در اختیار اهالی افجه است. متاسفانه بر خلاف دربند، در مسیر کوهنوردی به دشت هویج، هیچ مغازه یا باغ‌رستورانی وجود ندارد. بنابراین باید همه چیز را از قبل همراه خودتان ببرید.
نکته‌ی مثبتی که در این مسیر کوه‌پیمایی به چشم می‌خورد، وجود یک چشمه‌ی طبیعی در میانه‌ی راه است. شیر آبی هم برای آن چشمه درست کردند تا مردم بتوانند راحت‌تر آب بنوشند.
دشت هویج
بعد از حدود دو تا سه ساعت کوه‌پیمایی، به دشت هویج می‌رسید. پیدا کردن مسیر این دشت کار اصلا سختی نیست. چون تمام مسیر پاکوب هست. و البته می‌توانید از افراد محلی در مورد مسیر سوال کنید. دشت هویج یک ثروت عمومی برای اهالی افجه است. سال‌های خیلی دور در این دشت، هویج کاشت و برداشت می‌شد. اما الآن هیچ هویجی کشت نمی‌شود. در چند سال اخیر در دشت هویج، نهال‌های گیلاش کاشته شده. بنابراین هویت دشت هویج در این چند سال اخیر تغییر اساسی کرده است.
اگر کوهنورد آماتور هستید، دشت هویج می‌تواند یک مقصد برای شما باشد. اما اگر خودتان را کوهنورد حرفهای می‌دانید، دشت هویج می‌تواند اولین استراحت‌گاه شما به حساب آید. بعد از دشت هویج می‌توانید به صعود به قله‌های پرسون و ریزان در روستای افجه برنامه‌ریزی کنید.
قبل از حرکت به سمت قله‌های پرسون و ریزان حتما از شرایط آب و هوایی اطلاعات دقیقی داشته باشید. هوای ارتفاعات افجه حتی در تابستان بارانی و سرد است.
لهجه‌ی افجه‌ای
در لهجه‌ی افجه‌ای، تمایل برای کشیدن انتهای کلمات بسیار زیاد است. یا در بعضی شرایط انتهای جملات هم زیاد کشیده می‌شود. در گویش افجه‌ای روی برخی حروف تاکید زیادی می‌شود. مثلا حرف «کاف» را با غلظت زیادی می‌شنوید. به شخصه، در اکثر شرایط متوجه تمام حرفهای مردم افجه می‌شدم. اما گاهی به خاطر تند صحبت کردن، متوجه بعضی از کلمات نمی‌شدم.
امکانات روستای افجه
در افجه یک مرکز درمانی وجود دارد. امکانات این مرکز درمانی بسیار محدود است. و از میدان اصلی شهر فاصله‌ی نسبتا زیادی دارد. مواد خوراکی به راحتی و باقیمتی کمتر از شهر تهران در افجه پیدا می‌شوند. تا دلتان بخواهد در این روستای مذهبی و کوچک، مسجد پیدا می‌شود. سه مسجد بسیار بزرگ و با امکانات در افجه پیدا می‌شود. علاوه بر این، یک سالن ورزشی استاندارد و باکیفیت هم دلخوشی زیادی برای جوانان این روستا ایجاد کرده.
در قسمت سوم و آخر، در مورد سوغات روستای افجه، آنتن‌دهی اینترنت همراه و سایر مکان‌های مهم این روستا بحث می‌کنم.